Ik ben Nicky, 35 jaar en herstellende van een speedverslaving. Ik ben 16 jaar verslaafd aan mijn drug of choice. Eigenlijk is later gebleken dat mijn verslaving al vroeger begonnen is in de vorm van roken en xtc pillen nemen.
Het is op mijn eerste job na mijn middelbare school dat ik in contact kwam met speed. En net zoals ervoor was dit iets wat ik leuk vond en niet meer mee opgehouden ben. Door de jaren heen toonde ik alsmaar minder emotie en gevoelens ook naar mijn (ex) partners toe. Al mijn gevoelens werden afgevlakt. Ik wist ook niet meer hoe ik ermee moest omgaan. Ik werd egoïstischer in mijn gedrag. Alles rondom mij moest rond mij draaien anders werd ik kwaad. En wanneer ik het met woorden niet meer kon halen, werd ik daarbovenop ook nog eens agressief. Ik droeg elke dag maskers naar de buitenwereld zodat niemand ook maar iets zou vermoeden. Ook mijn (ex) partners wisten dit eerst niet, maar wanneer het dan toch aan het licht kwam, was er voor mij geen reden meer om het te verbergen en begon ik alleen maar nog meer te gebruiken.
Ik heb verschillende jobs verloren dor mijn onverantwoordelijk gedrag. Ik deed wat ik zelf wou en wanneer ik dan werd ontslagen, kroop ik net zoals na een relatiebreuk in zelfmedelijden wat de drijfveer was om mijn gebruik op te schroeven.
Ik probeerde af en toe eens te minderen maar dat was enkel om mijn (ex) partners gerust te stellen waarna ik stiekem gewoon dezelfde hoeveelheid bleef gebruiken of meer. Mijn leven was één grote leugen tegen iedereen die me liefhad. Ik manipuleerde iedereen en gaf iedereen de schuld van al mijn problemen. Problemen waar ik de verantwoordelijk niet wou nemen, omdat ik anders wel eens zou moeten verantwoorden waar toch zeker de helft van mijn loon naar toe was gegaan..
Drama was ook iets waar ik dagelijks op teerde. Elk kleinste dingetje kon ik zo opblazen om vervolgens met de vinger te wijzen. De laatste jaren van mijn actief gebruik deden mij stelen, functioneren als drugskoerier om toch maar mijn verslaving te bekostigen.
Tot op de moment dat ik echt helemaal op was. Mijn lichaam was op, ik was resistent geworden aan mijn drug of choice. Ik viel in slaap in de wagen en had hierdoor tot 2x toe een ongeluk. Zonder er ook maar iets aan over te houden. Ik dreigde alles te verliezen; mijn huwelijk, mijn ouders, mijn baan en met de hoeveelheid dat ik nam uiteindelijk ook mijn leven/bestaan.
Ik belde op dinsdag naar Action on Addiction, op woensdag kon ik op intake en op vrijdag 18/06/2021 ben ik uiteindelijk het Sober Living House Brasschaat binnengewandeld. Tot op de dag van vandaag de slimste beslissing die ik in jaren al had gemaakt. Een beslissing die ik had genomen voor mezelf en voor het eerst wees ik ook met de vinger in mijn richting, want ik was een persoon geworden waar in 95% van alle problemen in mijn leven de schuld aan mijn gedrag te wijten was.
Eens in de kliniek was in het begin toch nog bezig met het verbloemen van mijn gedrag, want ik was wel beschaamd maar zag de ernst er nog niet helemaal van in, van mijn verslaving.
Na veel groepsgesprekken maar ook 1 op 1 gesprekken met de counselors ( ervaringsdeskundigen ), ben ik stilaan al mijn maskers op de grond gaan gooien. Beetje bij beetje kwam het besef wat ik had aangericht en kwamen ook de emoties en gevoelens terug naar boven die ik jaren had weggestoken.
Ik leerde gedragspatronen herkennen om vervolgens ermee aan de slag te gaan en deze te doorbreken.
Dankzij Action on Addiction heb ik MIJN leven terug. Een leven waar ik keuzes kan maken en waar ik emoties en gevoelens terug kan beleven. Ik ben hiervoor heel het Action on Addiction team ( counselors, recovery assistenten, therapeuten,.. ) kortom iedereen zo dankbaar voor. Het is het mooiste geschenk dat ik ooit heb mogen ontvangen.
Verslaving is misschien een eeuwig durende ziekte, maar met alle tools die ik heb geleerd bij Action on Addiction, lukt me dit wel.
Een dag tegelijk is het mogelijk het leven te leven met HOOP, MOED en VERTROUWEN !
Ik had drie jaar alles geprobeerd om te stoppen met Drugs en Alcohol. Al lang wist ik dat ik niet kon stoppen met gebruiken en dat mijn leven stilaan een hel was geworden. Ik voelde me leeg en wanhopig. Na de 100-ste keer dat ik aan mezelf en anderen had beloofd dat ik zou stoppen en mijn ex-vriendin inmiddels het besluit had genomen om mij te verlaten, had ik nog twee opties : Doorgaan in deze destructie of kiezen voor hulp.
Dankzij mijn mama kreeg ik de kans om opgenomen te worden bij AOA. Met een zeer bang hartje heb ik mij twee dagen later aangemeld voor een residentiële opname van één maand.
Ik had snel door dat enkel mijzelf laten opnemen niet genoeg was en dat ik hard zou moeten werken. Het eerste dat AOA mij heeft doen inzien is dat mijn manier van denken ongezond is en dat Drank en Drugs mijn oplossing waren om weg te lopen van mijn ‘problemen’. Na een maand hard te werken met verschillende deskundigen en therapeuten dacht ik dat ik er klaar voor was om te vertrekken. Ik was naar mijn mening immers gezond en bruiste van energie. Dat ik toen op hun advies toch een maand heb verlengd, heeft mijn leven gered. In de tweede maand heb ik geleerd door verschillende therapieën om terug contact te leggen met mijn gevoel en heb ik samen met de ervaringsdeskundigen opnieuw leren omgaan met gevoelens en de omstandigheden die het leven dag na dag brengt. Er viel een zware last van mij af en ik begon langzaam maar zeker te herstellen.
Uiteindelijk heb ik zelf nog gevraagd om een derde maand te blijven en heb ik daarna de kans gekregen om ambulant mijn therapie af te bouwen tot ik mij klaar voelde om alleen door te gaan. Toch staat de deur daar altijd open en voelt het voor mij nog ergens als thuiskomen omdat ik daar zoveel stappen heb leren zetten om mijzelf graag te leren zien.
Vandaag ben ik 9 maanden clean en nuchter en leef ik in herstel. Niet alleen heb ik geen behoefte meer om te gebruiken, maar heb ik het gevoel mijzelf eindelijk gevonden te hebben.
Ik heb mijn leven gered door hulp te aanvaarden, hulp te vragen en al het harde werk te verrichten, maar dit is mij enkel gelukt dankzij de veelvuldige therapie van AOA. Zij hebben het pad voor mij getoond en ik hoefde enkel de stappen te zetten!
Philippe – 33 jaar
Hallo mijn naam is Koen, ik ben 35 jaar. Ik ben zo’n kleine 20 jaar verslaafd. Mijn verslaving is begonnen met een love addiction en nadien geëvolueerd naar een cocaïne-, alcohol- en pornoverslaving. Op het einde van mijn verslaving had ik geen leven meer, of toch geen met enige standaard.
Ik was helemaal op, lichamelijk leeg en emotioneel bankroet. Ik kon enkel nog de dag door komen door heel veel te gebruiken. Ik heb een vrouw en twee kindjes. Ook zijn konden enkel maar hulpeloos toekijken hoe ik langzaam maar zeker kapot ging aan mijn verslavingen.
Ik loog en bedroog iedereen die het goed met mij voor had. Ik brak de banden in en met mijn familie. Ik heb mijn broer en zus gekraakt en mijn ouders gemanipuleerd. Kortom mijn leven was één grote puinhoop.
Dit ging zover tot ik een zelfmoordpoging ondernam. (Gelukkig, nu dan toch, leef ik nog.) Ik wentelde mij in het negatieve en zat vol zelfmedelijden. Ik gaf het op, het leven had gewonnen en was te zwaar voor mij. Ik was bereid om mijn kinderen achter te laten en dacht dat zij zo een beter leven zouden hebben. En met mijn dood zou ik ook bewust mijn familie kunnen zijn doen. Zo diep zat ik en dit alles door mijn verslaving.
Toen kwam er eindelijk een licht puntje in mijn lijdensweg. Action on addiction. Bij AOA werd ik heel warm onthaald. Mensen die mij van haar of pluim kende ontfermde zich over mij. Ik had mezelf opgeven, maar deze mensen gaven mij niet op.
Dankzij AOA ben ik dan naar Zuid-Afrika gegaan. Ik heb twee maanden tijd gehad om echt aan mezelf te werken. Nadien heb ik nog twee maanden nazorg gedaan bij AOA. In Zuid-Afrika werd mijn waanzinnig bestaan van verslaving een halt toe geroepen, maar het echte werk van herstel begon terug in België bij AOA. Hier heeft een ongelofelijk team van counselors en psychologen mij opgevangen en begeleid. Ik leerde hier zoveel over mezelf dat ik nog niet wist en nog steeds leer ik over mezelf met de hulp van deze mensen.
Ik wil ook via deze weg de mensen, het hele AOA team bedanken voor alles wat ze voor mij gedaan hebben en nog steeds doen. Ik heb eindelijk terug een leven of misschien wel voor de eerste keer een leven. Ik besta niet meer alleen, maar ik leef echt.
Ik ben oprecht gelukkig, met mijn talenten en tekortkomingen. Mijn vrouw heeft terug een man waar op ze kan rekenen, mijn kindjes terug een papa die er echt voor hen is. Die met hen speelt, maar nog belangrijker, die naar hen luistert. Mijn broer en zus hebben terug een echte broer, mijn ouders hebben hun verloren zoon terug.
Let op, ik heb ook nog moeilijke dagen, maar ik ga er nu helemaal anders mee om. Ik geniet ten volle van de goede dagen en ik probeer zoveel mogelijk te leren uit de slechte dagen.
Ik ben nu 6 maanden en 2 weken clean. Bedankt AOA team voor alles wat jullie mij hebben bij gebracht! Hoe jullie mij gesteund hebben en dit nog steeds doen. Ondanks dat ik niet altijd de gemakkelijkste persoon ben. Echt bedankt, bedankt. Jullie hebben mijn leven gered en mijn kindjes terug hun papa en mijn vrouw haar man terug gegeven. Dankzij jullie ben ik voor het eerst in heel mijn leven gelukkig. Bedankt Bedankt Bedankt.
“If you want something you’ve never had, you’ve got to do something you’ve never done”
Ondanks het feit dat ik alles had om gelukkig te zijn kon ik het leven niet meer aan. Daardoor ben ik meer en meer gaan drinken om mij te verdoven. Ik dronk om zo vlug mogelijk een black-out te krijgen zodat ik niet meer besefte dat ik leefde en de pijn niet meer moest voelen.
Na 3 zelfmoordpogingen had ik van de psychologe moeten beloven aan mijn dochter, die hierdoor constant in angst leefde, dat ik dit nooit meer zou doen. Elke morgen opnieuw zei ik tegen mijzelf en mijn gezin “vandaag drink ik niet meer” en ik geloofde ook echt dat ik dit kon, maar elke dag opnieuw trok ik die verdomde fles open. Bovenop mijn complexen en laag zelfbeeld kwam ook het besef dat ik te zwak was om nee te zeggen tegen de alcohol. Ik voelde mij dieper en dieper wegzakken. Het was zover dat ik definitief een einde aan mijn leven wou maken en de belofte naar mijn dochter zou verbreken. Ik begon langzaam te beseffen dat ik dit niet alleen kon oplossen.
Mijn man had een paar maanden ervoor Pia ontmoet die vertelde over de werking van Action on Addiction. Hij vroeg aan mij of dit geen optie was. Met héél véél schaamte hebben we dan contact gezocht met Action on Addiction. Nog geen week na het intakegesprek zat ik op het vliegtuig richting Zuid-Afrika, de beste beslissing ooit. Ik heb daar 3 maanden verbleven en heb daar heel veel geleerd.
Maar dan kom je terug in real life (de grote boze wereld) en daar moet je ook clean kunnen blijven. Nu moest ik leren om te gaan met heel veel positieve dingen want die kon ik nu ook zien, maar ook met de dagelijkse soms negatieve dingen. Ik moest gewoon terug leren van het leven te genieten en als er iets tegenzat er niet van te gaan lopen door mij te verdoven met alcohol. Daarbij heeft de nazorg van Action on Addiction mij enorm geholpen. Ik weet niet of ik dit alles zou hebben overleefd zonder deze fantastische nazorg.
Het is mij gelukt, ik ben nu 3 jaar clean en ben een ander persoon geworden. Ik kan terug van het leven genieten en ik kan zeggen dat ik eindelijk gelukkig ben. Het klinkt misschien raar maar soms ben ik eigenlijk dankbaar dat ik een verslaving heb. Zonder dit zou ik nooit de weg, die bikkelhard is geweest en die mij tot deze persoon heeft gemaakt, afgelegd hebben.
Dank U Action on Addiction.
November 2020. Hoe gaat het nu met mij? 6 jaar geleden zat ik nu in Zuid Afrika. Als ik er naar teug kijk, “de beste beslissing ooit”. Ik zeg altijd “daar hebben ze mij het gereedschap voor mijn herstel gegeven en Action on Addiction heeft mij ermee leren werken”. Is mijn leven altijd rozengeur en maneschijn? Nee ik zou liegen moest ik ja zeggen. Maar wie zijn leven is dat wel? Ook ik maak dingen mee die veel emoties naar boven halen. En was dat nu net wat ik vroeger probeerde weg te drin(k)gen. Het grote verschil met vroeger is dat ik nu in die emotie ga staan en ze beleef. Leuke en minder leuke emoties. Over die mooie emoties wil ik het graag hebben, want die heb ik vroeger nooit ervaren of toe gelaten.
Ik probeer uit elke dag iets mooi te halen zelfs nu we weer volop terug in een stevige lockdown zitten door de corona. Maar ook daar probeer ik de goede dingen naar boven halen. Meer tijd voor jezelf, je partner, je kinderen, … . Er komen andere dingen op je pad. Een mooie wandeling maken in het bos, en zelfs daar zie je dat de natuur herademt. Ik ben zo blij dat ik mij niet meer moet verdoven, dat ik ’s morgens gewoon kan opstaan zonder hoofdpijn en schaamte of schuldgevoel over wat ik de avond ervoor heb gedaan. Ik besef nu meer dan ooit dat emoties soms niet leuk zijn, maar je kan er zo veel uit leren, en andere emoties zijn dan weer zo mooi en ook die beleef ik veel intenser. Ik heb niets meer nodig om mij te bedwelmen. Ik ben zo dankbaar voor mijn leven en dit heb ik mede door Action on Addiction terug gekregen.